Dodelijke liefde
Wees welwillend, lief en aardig. Dat is niet slechts een manier om de huiselijke vrede te bewaren. Het blijkt ook een effectieve politieke strategie te zijn. De Turkse politicus Ekrem Imamoglu won er de verkiezingen in Istanbul mee. Terwijl Erdoghan woest tekeerging tegen zijn opponenten, sprak Imamoglu juist met respect over andersdenkenden.
Imamoglu liet zich leiden door het ‘Boek van Radicale liefde’ van de auteur Ates Ilyas Bassoy. Al diens adviezen (‘Omarm je tegenstander’) staan haaks op wat doorgewinterde politici beschouwen als de regels van het politieke spel. Is het niet een goed idee als de Turkse uitgever 150 vertaalde exemplaren naar het Binnenhof stuurt?
Oké, de ene helft gooit het lachend in de prullenbalk, maar misschien dat de andere helft het wel wil lezen. En dan het zomaar kunnen dat op een dag deze parlementariërs dingen doen die hun opponenten niet eens zouden overwegen. Zoals twijfelen aan het eigen gelijk of zich eens laten overtuigen door de tegenstander. En misschien dat Theo Hiddema dan nog eens mag spreken op een congres van GroenLinks, Lillian Marijnissen bij dat van de VVD en Rob Jetten bij de SGP.
De paradox? Juist via deze radicale liefde is het mogelijk om tegenstanders te vermorzelen. Moet u ook eens spreken buiten de eigen parochie? In het hol van de leeuw? Trek dan uw fluwelen handschoenen aan, geef uw rivaal een aai over zijn bol en prijs hem uitbundig. Tot hij in zijn graf ligt.
